รู้จักและเข้าใจ : สิทธิด้านสุขภาพ
คำว่า สิทธิด้านสุขภาพ ปรากฏขึ้นครั้งแรกใน ธรรมนูญขององค์การอนามัยโลก ค.ศ.1946 โดยหมายถึง “การบรรลุซึ่งมาตรฐานสูงสุดเท่าที่เป็นไปได้ของสุขภาพ”

สิทธิด้านสุขภาพ ได้การรับรองว่าเป็นสิทธิมนุษยชน ตาม ข้อ 5 ของปฏิญญาสากลสิทธิมนุษยชน ค.ศ.1948 ที่ระบุว่า

“ทุกคนมีสิทธิในมาตรฐานการดำรงชีวิตที่เพียงพอสำหรับสุขภาพและสุขภาวะของตนเองและครอบครัว ประกอบด้วยอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค และบริการทางสังคมที่จำเป็น”

   พรบ.สุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2550 บัญญัติเรื่องสิทธิและหน้าที่ด้านสุขภาพของประชาชนไว้หลายประการ ดังปรากฏในมาตรา 5 -12

   สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (สช.) และศูนย์กฎหมายสุขภาพและจริยศาสตร์ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ จึงได้ร่วมกันรณรงค์สร้างความรู้ ความเข้าใจในการใช้สิทธิและหน้าที่ด้านสุขภาพดังกล่าว รวมถึงการเผยแพร่สื่อสารต่อสังคมเพื่อให้สามารถนำไปปฏิบัติได้จริง

   ในส่วนของสิทธิและหน้าที่ด้านสุขภาพทั้ง 8 มาตรา มีมาตรา 12 เพียงมาตราเดียวที่มีการจัดทำกฎกระทรวงเพื่อกำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการดำเนินการรองรับการปฏิบัติ