มติ 3.2 ความเป็นธรรมในการเข้าถึงบริการสุขภาพของคนพิการ เป็นมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติ ครั้งที่ 3 พ.ศ.2553 โดยสมาชิกสมัชชาสุขภาพแห่งชาติมีมติเห็นชอบมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติดังกล่าวเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2553 ที่ประชุมคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (คสช.) ครั้งที่ 1/2554 วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2554 มีมติเห็นชอบมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติ ครั้งที่ 3 และที่ประชุมคณะรัฐมนตรี (ครม.) เมื่อวันที่ 26 เมษายน 2554 มีมติรับทราบมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติ ครั้งที่ 3 พ.ศ. 2553 มติ 3.2 ความเป็นธรรมในการเข้าถึงบริการสุขภาพของคนพิการ พร้อมให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องรับไปดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวข้องต่อไป

         สาระสำคัญของมติ 3.2 ความเป็นธรรมในการเข้าถึงบริการสุขภาพของคนพิการคือ การดูแลสุขภาพของคนพิการเป็นเรื่องพื้นฐานตามหลักสิทธิมนุษยชนสากล การบริการด้านสวัสดิการสังคมต่างๆ ต้องออกแบบโดยคำนึงถึงคนพิการให้สามารถเข้าถึงได้โดยสะดวก แต่สังคมไทยยังเห็นคนพิการเป็นภาระ ที่ให้การดูแลโดยไม่ได้คำนึงว่าต้องรักษาไว้ ซึ่งสิทธิ และศักดิ์ศรี อย่างเท่าเทียมกับคนทั่วไป รวมทั้งขาดการสนับสนุนให้คนพิการได้แสดงออกถึงศักยภาพที่มี แม้คนไทยจะได้รับการคุ้มครองเรื่องการดูแลสุขภาพภายใต้กองทุนหลักประกันสุขภาพกองทุนใดกองทุนหนึ่ง จาก 3 กองทุน คือ กองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติกองทุนประกันสังคม และระบบสวัสดิการการรักษาพยาบาลข้าราชการก็ตาม แต่สำหรับคนพิการแล้ว ยังมีความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงบริการสุขภาพระหว่าง 3 กองทุนนี้ นอกจากนี้ ยังมีปัจจัยอื่นๆ ที่ทำให้การเข้าถึงการบริการสุขภาพของคนพิการทำได้ไม่เท่าเทียมกัน เช่น ปัจจัยด้านเศรษฐกิจ ระยะทางระหว่างที่อยู่อาศัยกับสถานบริการระหว่างคนพิการที่อยู่ในเมืองกับชนบท เป็นต้น

         สถาบันสร้างเสริมสุขภาพคนพิการ ได้ตระหนักในปัญหานี้ จึงได้ร่วมกับภาคีเครือข่ายทั้งภาครัฐ เอกชน และภาคประชาสังคม นำผลจากการจัดเวทีรับฟังความคิดเห็นคนพิการภาค เรื่อง "ความเป็นธรรมในการเข้าถึงบริการสุขภาพของคนพิการ " มาร่างเป็นข้อเสนอเชิงนโยบาย และเสนอผ่านที่ประชุมสมัชชาสุขภาพแห่งชาติครั้งที่ 3 พ.ศ. 2553 เรื่อง การเสริมสร้างความเป็นธรรมในการเข้าถึงบริการสุขภาพของคนพิการ จนได้รับการรับรองให้เป็นมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติในปี 2553