สื่อขอเม้าท์ by Munthow
น้องคะ พี่รู้สึกว่าเวียนหัว บ้านหมุน เป็นอะไรไม่รู้ แต่ก็แอบคิดในใจ … หรือเราจะกินมื้อเที่ยงเยอะไปหน่อย! มันเลยส่งผลต่อร่างกาย
สักพักรู้สึกถึงแรงเหวี่ยงแบบไม่น่าเชื่อ เสียงคนตะโกนว่า “แผ่นดินไหว” เท่านั้นแหละเสียงไซเรนดังแสบแก้วหูแบบประหนึ่งเจ้านายออกคำสั่ง ออกไปเดี๋ยวนี้! ซึ่งถ้าใครชักช้าอาจแก้วหูอักเสบหรือหูหนวกไปตลอดชีวิตก็เป็นได้ ส่วนตัวฉันนั้น … วิญญาณนางเสือชีตาห์เข้าสิง คว้าทุกอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะแล้ววิ่งออกไป แต่ไม่ลืมแวะห้องครัวเอาส้มตำปูปลาร้าที่แช่ในตู้เย็นออกไปด้วย … เพื่อ
วันนั้นนับเป็นครั้งแรกที่ฉันจะวิ่งลงบันไดจากชั้น 3 ไปชั้น 1 แต่ในความเป็นจริงนั้นวิ่งไม่ได้จ๊ะ เพราะทุกคนทุกชั้นทุกแผนก มาพบปะกันโดยมิได้นัดหมายตรงราวบันไดวน เสมือนซื้อตั๋วยืนมาดูคอนเสิร์ตคาราบาว แบบหน้าตาตื่นกลัว เพราะมีนักเลงตีกันตอนพี่แอ๊ดร้องเพลง บัวลอยยยย เจ้าเพื่อนยากกกก... ทุกคนพยายามหาทางหลบลงไปชั้นล่างเพื่อไม่ให้โดนลูกหลง แต่ในความเป็นจริงนั้น “กลับตัวก็ไม่ได้ จะเดินต่อไปก็ไปไม่ถึง”
5 นาทีในการเดินลงมาจากชั้น 3 ช่างรู้สึกว่ายาวนาน มีบางคนเป็นลม สัญญาณโทรศัพท์ขาดหายไปช่วงแผ่นดินไหว เริ่มกังวลใจ line ส่งได้แต่ message ซึ่งคุณแม่ไม่เล่น line อีก เพราะโทรศัพท์นั้นเป็นรุ่นอาม่า ในหัวคิดว่าอยากกลับบ้านทันที แต่ด้วยหน้าที่ก็ต้องก้มหน้าก้มตาเช็กข่าว ข่าวจริงข่าวปลอมมาเพียบ ส่วน SMS การเตือนภัยจากภาครัฐนั้น ไม่อยากพูดถึง แต่ขอบ่นหน่อยแผ่นดินไหววันศุกร์ แต่ message มาวันเสาร์ประมาณ 1 ทุ่ม เกี่ยวกับวิธีปฏิบัติตัวหากเกิดอาฟเตอร์ช็อก เกิดอะไรขึ้นกับประเทศไทย?
วันนั้นทุกองค์กร! ประกาศให้ทุกคนกลับบ้านในเวลาประมาณ 14.30 ฉันเปิด google maps เช็กเส้นทางกลับบ้าน ปรากฏว่าแดงทุกเส้นทาง รวมถึงทางด่วน ข่าวตึกถล่ม และการเกิดอาฟเตอร์ช็อก ทำให้ไม่อยากขึ้นทางด่วน ฉันต้องลัดเลาะไปตามซอกซอย และเช็กข่าวไปตลอดเส้นทางที่รถติด เพื่อให้องค์กรได้ทราบความเคลื่อนไหวของข้อมูลที่ทางการประกาศ และเกาะติดสถานการณ์ทั้งคืน พร้อมทั้งโทรศัพท์ที่ดังเป็นระยะ เพื่อนฝูงญาติพี่น้องโทรมาเช็กว่าฉันถึงบ้านอย่างปลอดภัยหรือยัง เหตุการณ์ร้ายๆ ทำให้เห็นความเอื้ออาทรของคนไทย การทำงานท่ามกลางสถานการณ์ที่เลวร้ายแบบไม่หยุดหย่อนของทุกหน่วยงานและอาสาสมัครทุกคน
การเกิดแผ่นดินไหวครั้งนี้ ทำให้คนไทยเกิดอาการ Panic Attack ตื่นตระหนก หวาดกลัว รู้สึกไม่ปลอดภัย หรือกังวลว่าจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำไประยะหนึ่ง ฉันก็เป็น แต่ข้อดีคือทำให้เราระแวดระวัง และเตรียมตัวให้พร้อมที่จะต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้ พวกเราคนไทยขอเป็นกำลังใจให้กับทุกครอบครัวผู้สูญเสียและบาดเจ็บ แผลทางกายรักษาหาย แต่แผลทางใจคงอีกนาน การมอบความรักคือยาชั้นดีที่จะทำให้ทุกคนมีกำลังใจในการก้าวเดิน สุดท้ายขอขอบคุณหน่วยงาน องค์กรต่างๆ พร้อมทั้งอาสาสมัครทั้งไทยและต่างประเทศที่ร่วมมือกันช่วยเหลือผู้ประสบภัยอย่างเต็มกำลัง …